Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

Special Olympics

Αυτή την εβδομάδα διεξήχθησαν στη χώρα μας οι παγκόσμιοι αγώνες Special Olympics. Παρόλο που η χώρα μας δεν περνάει πολιτικοοικονομικά την καλύτερη φάση της, αυτή η διοργάνωση για όσους τη ζήσαμε μας μετέφερε σε μια άλλη διάσταση. Αυτή η μια εβδομάδα ήταν καταπληκτική απ όλες τις απόψεις.

 Οι ομάδες
Οι ομάδες, λοιπόν, αποτελούνταν από παιδιά τα οποία είχαν κάποια διανοητική αναπηρία ή από μικτές ομάδες ατόμων με αναπηρία και μη. Όλοι τους μας μετέφεραν μια ατμόσφαιρα ελπιδοφόρα και χαρούμενη. Οι παίκτες τις Ισπανίας, κλέβοντας την παράσταση, μας έδιναν την αίσθηση ότι τίποτα μα τίποτα δεν μπορεί να τους στενοχωρήσει. Ούτε το γεγονός ότι δεν συγκέντρωσαν βαθμό, ούτε το γεγονός ότι κάποιος διαιτητής έβαλε και εκεί το χεράκι του. Ήταν πάντα χαρούμενοι και μόλις έφταναν στο Απήλιον νόμιζες ότι αποκτούσε ένα διαφορετικό χρώμα. Υπήρχαν και ομάδες πιο χαμηλών τόνων όπως η Ινδία και το Μπαγκλαντές, που είτε ήταν είτε όχι στην εγκατάσταση νόμιζες πως δεν υπάρχουν όμως τα παιδιά της Ινδίας μας χάρισαν υπέροχες ζωγραφιές και τα παιδιά του Μπαγκλαντές μας χάρισαν πολλά γκολ (βασικά στην ελληνική αποστολή). Η ομάδα απ την Jamaica δεν μας χάρισε τα υπέροχα φούτερ της, αλλά έκανε αισθητή την παρουσία της από την είσοδό της στα αποδυτήρια καθώς νόμιζες ότι βγαίνοντας δεν θα υπάρχει το πάτωμα από τον χορό που ρίχνανε. Η ομάδα του Ecuador, αν και φαινομενικά ήσυχη από την πρώτη στιγμή κέρδισε την προσοχή όλων μας ξεσηκώνοντας τα αποδυτήρια στην αρχή και βλέποντάς τους να κάνουν ζέσταμα στη συνέχεια, με τον απίστευτο συγχρονισμό τους και το γεγονός ότι από την πρώτη στιγμή ήξεραν τι ακριβώς να κάνουν χωρίς κανένας από τους 3 προπονητές να τους το λέει. Η ομάδα της Ιρλανδίας αν και έχασε την τελευταία μέρα πανηγύρισαν με τις οικογένειες και τον κόσμο που είχε έρθει για εκείνους στο γήπεδο σα να είχαν κατακτήσει την κορυφή του κόσμου, μπαίνοντας λοιπόν στο γήπεδο ρωτάω "ποιον κέρδισαν;" και μου απαντάνε "έχασαν με 6 γκολ". Έμεινα ενεός βλέποντας ότι πανηγύριζαν τόσο θερμά αν και είχαν χάσει. Οι Άγγλοι κάνανε κατάληψη των αποδυτηρίων κάθε πρωί καθώς ξεχνούσαν να βγουν από τα αποδυτήρια. Μάλιστα τους ενέπνεε τόσο πολύ ο χώρος που κοιμόντουσαν μέχρι να πάνε για ζέσταμα. Οι Δανοί και οι Αυστριακοί ήταν πιο χαμηλών τόνων σχετικά με του υπόλοιπους, ενώ οι Ρώσοι ήρθαν και έκαναν αισθητή την παρουσία τους λέγοντας και το καταπληκτικό "The morning was not good" (με ρώσικη προφορά) ως απάντηση στην Staging Supervisor που τους καλημέρισε. Η Βραζιλία, ακόμα και στα Special Olympics δεν έχασε τον τίτλο της ως μάγοι της μπάλας αφού έπαιξαν πολύ καλύτερα από αρκετές ομάδες της Superleague. Έκλεψαν τη παράσταση με το ταλέντο τους, βέβαια αυτό δεν τους στάθηκε αρκετό και είπαν να κλέψουν κάποιες εθελόντριες οι οποίες δεν μπόρεσαν να αντισταθούν! Εδώ βέβαια να συμπληρώσω ότι δεν ήταν μόνο οι Βραζιλιάνοι που κατέκτησαν ελληνικές καρδιές αλλά και οι Ισπανοί κάνοντας μια βόλτα στο Mall όπως και οι Τζαμαϊκανοί και κάποιοι παίκτες από το Ecuador. Η ομάδα της Ουρουγουάης αν και ήταν καλή δεν στάθηκε τόσο τυχερή με την μπάλα στα πόδια της κάτι που δεν τους ευχαρίστησε ιδιαίτερα. Τέλος η ομάδα της Ακτής Ελεφαντοστού, νομίζαμε ότι θα καταρρεύσει η εγκατάσταση όταν κατέκτησαν τη τρίτη θέση από τους πανυγηρισμούς τους.

Οι εθελοντές
Την πρώτη μέρα που είχαμε την εκπαίδευση ένιωθες την αμηχανία να πλανάται στον αέρα, αλλά φεύγοντας, εγώ προσωπικά, περίμενα πώς και πώς την επόμενη εκπαίδευση όπου και πάλι υπήρχε μια μικρή αμηχανία στην ατμόσφαιρα, την πρώτη μέρα όμως μπαίνοντας στο πούλμαν από τον προαστιακό για το Απήλιον αρχίσαμε να γινόμαστε όλοι μια παρέα. Από κει και πέρα δεν υπήρχε άτομο που να μην λέγαμε καλημέρα με την άφιξή μας ή να μην κάναμε πλάκα μαζί του. Τις επόμενες μέρες γίναμε σχεδόν αχώριστοι. Αφού τελειώναμε (όσο βοηθούσαν και τα μέσα) πηγαίναμε σε εκδηλώσεις των αγώνων στο ΟΑΚΑ ή εκεί που μένανε οι αθλητές μας να τους δούμε. Δέσαμε πολύ γρήγορα ανεξαρτήτως πόστου και ηλικίας δημιουργώντας μια ευχάριστη ατμόσφαιρα στον χώρο. Οι μέρες της εβδομάδας κύλησαν γρήγορα και χωρίς να το καταλάβουμε φτάσαμε στις 5 του Ιούλη όπου έχει πέσει και επίσημα η αυλαία των αγώνων και είναι πλέον στο χέρι μας αν θα ξαναβρεθούμε ή όχι. Σας ευχαριστώ όλους για την απίστευτη αυτή εμπειρία και ελπίζω η συνάντησή μας στο Απήλιον να ήταν η αρχή μιας φιλίας. Ζήσαμε 7 υπέροχες μέρες και ελπίζω να ζήσουμε κι άλλες στιγμές μαζί.

Να έχετε ένα υπέροχο καλοκαίρι!!